Kapatmýþ gözünü kendinden geçmiþ
Manevi dünyaya kapýlar açmýþ.
Kendine çalacak bir ritim seçmiþ.
Çalýyor ney’ini acemi neyzen…
Görmeyen bilemez korna sesimi?
Havada uçuþan turna sesimi?
Kaval sesimidir,zurna sesimi?
Çalýyor ney’ini acemi neyzen…
Almýþ eline de kamýþtan ok’u.
Bilmiyorsan bunu okulda oku.
Atmýþ üzerinden o büyük þoku.
Çalýyor ney’ini acemi neyzen…
Elinden hiç yere koymaz ney’ini.
Onunla yitirmiþ akýl, beyin’i.
Manevi dünyanýn içmiþ meyini.
Çalýyor ney’ini acemi neyzen…
Bazen daðda,bazen iner sahile.
Bazen alimlere,bazen cahile.
Elinden düþürmez uykuda bile.
Çalýyor ney’ini acemi neyzen…
Ney ile dost olmuþ iki arkadaþ.
Dert ortaðý etmiþ derdine sýrdaþ.
Ahenkle üflüyor hep yavaþ yavaþ.
Çalýyor ney’ini acemi neyzen…
Ramazan der öyle baðlý ney’ine.
Kendini unutmuþ dünya neyine.
Usanýp býkmadan hep yine yine.
Çalýyor ney’ini acemi neyzen…
Ramazan AKKAÞ
NEVÞEHÝR-Tepeköy
28.12.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.