Bir gün daha gurbet elde akþam oldu Sokaklara Pencereden bakýyordum Yaðmur diye acý yaðýyor gördüðüm her yere Dost dediðimden yollarýma gül yerine Pusular seriliyor,geleceðim yöne kurþunlar sýkýlýyordu
Bir an Bana benzeyen birini gördüm sokaðýmýzdan geçen Durduðum pencereye bakýp gülümsüyordu Kalbim daha hýzlý çarpýyor O geçen ben deðildim dememe kalmadan Kanlar içinde serilmiþti yerlere Can çekiþiyordu
Bir gece ben uyurken yataðýmda Ne olduysa uyanýverdim sessiz dünyama Gözlerimi açan gördüðüm rüyanýn parçasýydý Odam karanlýklar Ve elleri kanlý insanlar içindeydi Karanlýðýn içinden ýþýl ýþýl parlýyordu gözleri Belliydi dost dediklerim vuracaklardý beni
Ben çok uzaðým Kimse dokunamaz bana zannederken Meðer yaný baþýmda taþýmýþým yýlanýn baþýný Ellerimle okþamýþým saçlarýný Dudaklarýmla yüceltmiþim kalbimde Ne bilirdim boynuma sinsice dolanacaðýný Ne bilirdim beni Bir lokmada yutacaðýný Arkadaþ denildimi sýrt yaslanýr Omuz omuza verilir sanýrdým Yanýlmýþým,
Bir gün bir kitap okurken dalmýþým Sýrtýmý dönmüþüm dünyaya Gözlerimi yüreðimi ruhumu iþlemiþim Kitabýn dünyasýna Farketmemiþim düþmanýn geldiðini Arkamda duruyormuþ meðer Ama yüzümü dönmediðim için vurmamýþ Ýþte düþmanýn dediðin bu kadar mert Dost dediðim ise o kadar namert Hadi vurun dostlarým vurun Ben düþmanýn attýðý tüfekten deðil Dostumun attýðý sözden ölmüþüm zaten...
yazar mehmet aküzüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmetakuzum Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.