Dünde kalmýþ günleri
ýþýksýz odalarýn
soðuk duvarlarýnda arýyordu elleri
Sorsanýz bugün günlerden ne diye
hafýzasý kayýp …
dilini ýsýrmýþ yýlan gibi
kendi zehriyle
gözlerini
kuyruðunun acýsýyla dikip
kývranacaktý.
Rüzgara adres soran bedeni
perperiþan son bir gayretle
Küçük bir adanýn sahipsiz kalmýþ
yaban otlarýna basarken
adýmlarý soluyordu…
sularý çekilmiþ nehirlerin
köprülerle küskünlüðü bile konuþtu
yürüyen mavi beyaz umutlarýyla
geçip giderken
þeffaf duvaðýnýn altýnda
gözlerinin aký ile karasý gibi
Ona yakýn bir kadýn
teni pembeler açan
Kýzýl mavi dalgalarý
estikçe savruluyordu.
Sen kuþku duyuyorsun
býrak kuþku seni duysun diyerek
cansýz bir kýyýnýn
kumsallarýna uzanan gerdaný
kabuðunun altýnda yaþayan
gri beyaz incilerle denize döküldüðü gün…
O dünde kalmýþ günlerle
bu günler yarýnlara uzanacaktý…
þimdi
þu an
sonsuz bir uçuruma yuvalanmamýþ olsaydý…
Son defa demiþti kadýn adama
son bir þans daha yok
iþte o son aný son defa yaþatýyordu kadýn….
Meryem Maman ( nene hatun)
28 Aralýk 2012