UMMANA mý DÖKSEM DERDÝMÝ
Ne zaman hülyâya dalsam, aklýma gelir yüzün
Yokluðun kâbusa döner, hayâlin çâre olmaz
Ve hep günün her ânýnda, içimde korkunç hüzün
Gözyaþlarým bile heyhat Aþk’a þifayâb olmaz.
Gecem uzar; burulurum, mâteme durur içim
Ruhumun girdâbýnda sen baþka, dil baþka biçim
EsÎrindir gönlüm mâlum, kaçmama yoktur seçim
Gözyaþlarým bile heyhât! Aþk’a þifayâb olmaz.
Anlamaz hâlimi kimse, ciðerse pare pare
Yýldýzlardan medet umdum, kalbe düþerken hâre
Geçmez nâçar sözüm yâre dertliyim, hem bîçâre
Gözyaþlarým bile heyhât! Aþk’a þifayâb olmaz.
Güler TURAN
not:
þifayâb olmaz: (þifa bulmaz)
Deðer mi
Mecnûn diyorlar bana, Leylâ’m oldum olalý
Mekânýmdýr hep çöller, gönlüm karasevdalý
Ýçimde büyüdükçe, hasretin volkan olur
Görmez gözüm hiçbir þey, kalbe ateþ dolalý.
Güler TURAN
)
SEVDALI SARMAÞIÐIM
Her an ruhumda esen, bahar yeli gibisin
Denizin dalgasýnda, köpüren gün ýþýðým
Sabahýn seherinde, yaprakta çiy gibisin
Ýçimde hep büyürsün, sevdâlý sarmaþýðým.
Çorak bahçelerimin, büyülü çiçeðisin
Buðulu uykularýn, biricik gerçeðisin
Özlem dolu yýllarýn, deðiþmez ölçeðisin
Ýçimde hep büyürsün, sevdâlý sarmaþýðým.
Bitmeyen ayrýlýðýn, þarkýlarýsýn diye
Sonsuza baðlýlýðýn, yankýlarýsýn diye
Düþ yorgunu varlýðýn, korkularýsýn diye
Ýçimde hep büyürsün, sevdâlý sarmaþýðým.
Güler TURAN
Seni Sordum
Hüznüm ile heyhat! Yine hülyâlara daldým
Tellerde gezindim, seni sordum, seni çaldým
Gözyaþlarý döktüm bunalýp, öylece kaldým
Tellerde gezindim, seni sordum, seni çaldým.
Güler TURAN
mef’ ûlü/mef’â îlü/mef’â îlü/fa’ûlün
Reva mý
Yokluðundur böyle mahzun eyleyen ahvâlimi
Döndü devran, geçti yýllar, þimdi nâçâr aðlarým
Yandý câným gelmedin hiç, bilmedin son hâlimi
Yas tutar bülbül, gülüm solgun, perîþan baðlarým.
Çekse sînem, kalbe hükmüm geçmiyor ben neyleyim
Gözlerim kör oldu zâhir, nerde gönlüm eyleyim
Mey’ sanýr ömrünce içmez âb elimden yâr benim
Öfke üfler ney içimden, sel olur yaþ, çaðlarým.
Darda ruhum; vurgunum, gitmez hayâlimden yüzün
Kaplýyor gönlüm_ü târifsiz derinden bir hüzün
Kapkaraymýþ bahtý derler, þansý yokmuþ öksüzün
Öldü farz eyler, tutar mâtem, karalar baðlarým.
Güler TURAN
fâ’ ilâtün/fâ’ ilâtün/fâ’ ilâtün/fâ’ ilün
Zaten Hiç Gelmedin ki
ve o gece
son defa kapýmý çaldýðýnda
sessize hayallerime girdin
düþler ükesinin prensesi
elinde asa,
pelerinin sýrtýnda,
o maðrur yürüyüþünle, karþýmda belirdin.
iþte!
yanýmdaydýn, yakýnýmda...
büyülü dünyamdaydýn ýþýltýnla..
dokusam; bir dokunsam, biliyorum kaybolacaktýn..
seni daha ne kadar böyle saklayacaktým?.
ah! keþke...
tan aðarmasa,
uyanmasam uykudan
ve gitmesen rüyalarýmdan...
razýydým bir ömür uyumaya,
komada kalmaya.
Yeter ki sen öylece,
yanýmda, yakýnýmda olsan...
mesela dedim sevgili; mesela, korkma!
tutsaðým deðilsin...
gitme! desem de gideceksin.
sevdiðimi hiç bilmedin...
ve zaten hiç gelmedin ki!
hepsi hayal, hepsi düþ’tü..
ki; Ýçimde yeþerip, büyümüþ ve ölmüþtü...
þimdi,
yeni hülyalara gebe ruhum, gidene el fatiha!...
Güler Turan(babidim)ce
Ey Sevgili
Kim görse erir, gözlerinin rengine dalsa
Ay gölgelenir, mah yüzünün keyfine kalsa.
Yýldýzlarý toplar geceler, perdeyi çekerek
Ay gölgelenir, mah yüzünün keyfine kalsa.
Güler TURAN
mef’ ûlü/ mefâ’ îlü/ mefâ’ îlü/fâ’ ûlün
Yalpa vurur dalgada sandal, çekiyorken küreðim
Yok pusulam, yol haritam, nerde benim mendireðim?
Bilmiyorum neyleyeyim, fýrtýnanýn þiddetine!..
Taþtý sabýr, bitti umut, sanma duyarsýz yüreðim.
Seyrediyorsun gülerek, keyf ile son hâle bakýp...
Hiç acýmazsýn bilirim, ölsem de ahvâle bakýp...
Tak hadi tak ellere, geç dalganý haz alarak(!)
Mum yakarak þükrünü et, gayrý o minvâle bakýp...
Þimdi ne söylerse dilin, hepsi yalandýr bilirim.
Diz de çöküp, ’dön de, desen , sanma koþar; hop, gelirim..
Geçti o demler güzelim, kahr ederim çâresaza,
Sen de yanýp kül olasýn, gör ki nasýlmýþ deli’rim!?..
GülerTURAN(babidim)
vezni: müfte’ ilün / müfte’ ilün / müfte’ ilün / fe’ ilün
Küpedir
Bilmiyorum ne der el, âlemde?!
Kulak vermeli her söze el’âlem de...
Ehl’i dildir n’ola ki, ehliyet ola elde..
Hüner de olur elbette, O mahut kalemde..
Güler TURAN (babidim)
Ey Sevgili
Kim görse erir, gözlerinin hüznüne dalsa
Ay perdelenir, gül yüzünün gölgesi solsa
Yýldýzlarý toplar geceler, ah ile inler
Ay perdelenir, gül yüzünün gölgesi solsa.
Güler TURAN
mef’ ûlü/ mefâ’ îlü/ mefâ’ îlü/fâ’ ûlün
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.