Dýþarýda Ankara’da kar yaðýyor,
Lapa lapa süzülerek iniyor her biri,
Penceremde yoksun, seyrediyorum,
Bahçemdeki güllerimizi kaplýyor taneleri.
Sen severdin kýrmýzýlarý, siyahlarý,
Nedense konmuyor üþümüyor onlar,
Sen ben renkliler tutuþmuþuz el ele,
Kar yaðýyor üþüyor musun yalnýz orada.
Hayaller kurardým pamuk prensesimle,
Ýkimizin yapacaðý kardan adama,
Sen koyacaktýn burnuna havucu,
Gözlerine, kulaklarý’na kömürü.
Sen orada mutlumusun gülüm,
Karlar örtüyor bir bir karanlýklarý,
Eridiðinde tertemiz olacak her yer,
Týpký bizim büyük aþkýmýz gibi.
Ankara kar altýnda, dalmýþým penceremde,
Pamuk prensesim gülüyor serabýmda,
Gel deme on ikinci kat burasý düþerim sonra,
Hep düþünürüm hep aðlarým gülüm sana.
Karlar erimeden he de geleyim yanýna.
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.