Gönlünde büyüttüðün sözler uçup gitmeden, “Seviyorum” de gitsin gerek yok bahaneye. Senden hýzlý yol alan ömür henüz bitmeden, Demem o ki, yerleþsen özlediðin haneye…
Koy ver dokunuversin üþüyen ellerine, Mýzrabýyla deðinsin gönlünün tellerine, Kýþ günü taþýr seni ilkbahar yellerine, Bir hayata bedeldir böyle birkaç saniye…
Þartlarý türlü türlü, yokuþu var düzü var, Mevsimlerden yaz olsa baharý var güzü var, Sýr olup uçsan dahi gören gönül gözü var, Tadý az, acýsý çok þifa verir sineye…
Söz konusu sevgidir yaþattýran yaþatan, En ulvi bir duygudur benliðini kuþatan, Öyle bir iksiri var ruhunu yumuþatan, Gönül mevsimine uy, geç kalýrsýn seneye…
Ayser ÖZBAKIR Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayser ÖZBAKIR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.