kimsesiz öldü

"dayanamadan yalnýzlýða biten hayatýna
ýssýzca ve sessizce göçtü
Ali Hoca deli derlerdi sana...
þiir tekrar senin hatýrýna... saygýyla... "


ýslak kayalarýn dibinden
çekmiþ kýyýya kendini
yalnýzlýk kokmuþ
yanan ateþin teri...

yanlýþlýk yokmuþ
korkuya saðýrlaþmýþ
kýpýrtýsýz bakýþlarý...

sarmýþ aðlarýný
pervasýz kadehlerin sarhoþluðu
su dolmuþ postallarýna

su dolmuþ
yýrtýk beresinde
saklý türkülerine


aklýnda kalan
adýný bile unuttuðu memleketinden
oynadýðý düðünlerin davullarý

tarlasý uçurumlarda
hasat
dipsiz çöküþlerin sarsýntýlarý...


yok þimdi

denizinde döktüðü saçlarý
hayatýnda kalmamýþ hiçbir dava

elinden býrakmamýþ
dibini bulmuþ "güzel marmara"
belki bir iki yudum var daha...

yok þimdi

belli ki kalmamýþ

kalmamýþ tek bir damla
ýslak kaya dibinde biten hayatýna...


hiç evi olmamýþtý
zaten hayatýnda
öldüðünde de
kimsesizleri
komþu aldý mezarýna...

Faruk ÇELÝKTEN
istanbul-2007
Sosyal Medyada Paylaşın: