SENİ SEVEN GÜN BE GÜN ÖLMEKTE
Yüreðime sevda düþeli...
Ruhumdaki sakinlik yerini
Dalga dalga heyecanlara býraktý..
Gözlerim gözlerinle kapanmaya
Sevda sözlerin ruhumu hapsetmeye
Mahkum ettim kendimi
Seve seve gül yüreðine...
Yarim denize seslenip
Martýlarla haber gönderirmisin diye
Bir umutla beklemekteyim...
Mevsim yazdý
Gönlünden düþünce yüreðim...
Karakýþýn orta yerinde kaldým
Þimdilerde yarim biçareyim
Özlem dolu hatýralarla
Gözyaþlarýmla sana raðmen
Sevgi tomurcuðumu soldurmamak için
Hayata tutunmak için ölümüne savaþýyorum..
Senden vazgeçmiyorum vazgeçemiyorum...
Yarim
Baktýðýmýz yýldýzlara sesleniyorum her gece
Ayrý düþtüðümden beri dinmiyor gözüm seli..
Onmaz yaralar sarýyor tüm benliðimi..
Yaþatmaya çalýþýyorum içimdeki aþký...
Sana raðmen
Kuþlarýn kanadýnda arýyorum haberlerini
Sevdiðim...
Ay ýþýðý gibi gecelerime düþüyorsun
Mezarým olsun dediðin
Gamzelerime hüzün çöktü...
Ölmeden son bir kere daha görmessem gül yüzünü
Gözlerim açýk gideceðim..
Söylesene bal gözlüm o zaman için hiç mý sýzlamayacak
Naptýn sen deli kýz demeyecek misin ?
Hiç sen olmayan yüreðim...
Sevmeden sevilmenin esaretinde...
Ara ara duyduðum sesini bile unuttum..
Ey yar..
Seni seven gün be gün ölmekte...
SEVDALÝNKO
(SÝYAH BEYAZ ÞÝÝRLER)
20/12/2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.