yolun kendisimiyim, yürüdükçe kaybolan ben sedir aðacýnýn gölgesinde kapta su gibi buharlaþýrken ve suskun taþlara alfabesiz gözlerim adýmý yazarken polar ýþýklarý gibi buzullara düþerken vazgeçtim yön gösteren haritalardan unuttum mevsimleri kar altýnda bir papatya gibiyim þimdi þafaðýmda ýlýk yaðmurlarla varýyor mehtaba ruhum
hedefim kapalý kalplerinizin ücrasý ama siz gözlerinizi sürgüleyin bakýþýnýza bir þiirim düþebilir düþüncelerinizi kýpýrdatabilir dudaklarým kururken duruyorum varamadýðým bir yerler kalsýn anladým artýk gittiðim her yerin kimsesiziyim
Sosyal Medyada Paylaşın:
Murat Kayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.