/..Tam giderken,dil dedi ki avare...
Yusuf....
affet beni,sana hicran dokudum
Gözlerinde bize ait ,bir ömrü okudum../
Ey can suretim.
Aynada kendini görmek dilersen,
cilalý duvara bakma,sýrlý tarafa tutma yüzünü.
Ki ruhunu,çirkinim kelimesi meþul etmesin.
Ýlla ki ýsrar edersen,karþýnda duran,gözlerine gece çökmüþ zalim benim.
Mana aleminden sýr ararsan,mehtap güneþe denktir deme.
Söyle bana,
çöldeki yaðmurla,denizin ortasýndaki fýrtýna birmidir.
Bu tembih sana...
Sakýn ola gerçeði mecaza karýþtýrma,
yoksa gül bahçesinden diken derersin.
Arif olaný yokla,sana der ki,
Kimse bilmez ama doðrusu þudur,
avuçlarýný kanatan güldür aslýda.
Ey ruhumun Ýsa’sý...
Bir nefesin diriltirdi topraðýmý.
Ama sen tenden geçip þah damarýma nakþettin kýyamý.
Dua benim dedin oku adýmý.
Bu dünyada imtihan benim...
Þimdi demeki sus konuþma,biz aþkýn dudaðýndan içmedik.
Deme bana korkma ölmezsin,Azraili ben tembihledim.
Kahrým sana deðil,lakin þeker deyip bana sensizliði hayat kasesinde sundun
Sevinç kandili kýrýldý da varlýkta,yokluða büründüm.
Ey zatýnda aþka müptela olduðum kiþi bana gözyaþý sunma.
Göz kalmadý,önüme koyduðun denizi dolduracak...
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.