Dalda gördüm kiraz biri al biri beyaz,
Kalem dile gelince yaz yeniden yaz,
Kýþlar baharlar geçince gelirmiþ yaz,
Zaman geçmiþ saçlar olmuþ bembeyaz..
Bir çiçek gibi açmadan tomurcuklandýn,
Dal olup rüzgârlarda hýzla sallandýn,
Bir hicrana düþüp zamanýnda aðladýn,
Kalamazsýn ne kýþa nede bahara kaldýn..
Ak, kara derken açýlmýþ yürekte yara,
Tedavisi yok iyileþmiyor olsa da para,
Kalem dile gelince yazýyor iþte kazara,
Gözler görmez olmuþ etraf kap kara,
Çiçekler açýnca anlar bir, bir kokuya,
Hepsi bir baþka alem olmuþ angarya,
Çýkar için insanlar bölünmüþ parçaya,
Çýkýþ kalmamýþ kapýlar kapanmýþ bu yana..
Acýnacak hallerine gülüp de geçerler,
Ardýndan açmadan birden soldu derler,
Bir zaman sonra ecel deminden içerler,
Herkes ardýn bir þeyler gizli söylerler..
Kalem iþte aklýna ne serse onu yazýyor,
Yazýyor yazdýklarýný zamanlar yaþýyor..
Kanayan yaralar dermanlarýný arýyor,
Yol bulamayýnca da acep nasýl olur diyor..
Býrakalým dünler dünde artýk kalsýn,
Bunca açýlan yaralar bir an kapansýn,
Yandýðýmýz yeter biraz baþkasý yansýn,
Bu kelam bu kadar artýk bu konu kapansýn…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.