Damla damla yanaðýna, akýyordu gözyaþlarý, Baktým ki boynu bükülmüþ, belalý gibi baþlarý, Allah’tan baþka bulunmaz, hallerini anlayacak, Bir gün evde hastalansa, evde bulunmaz aþlarý.
On beþ yaþýnda evlenmiþ, þaþmýþ feleði gelinin, Bir de hayýrsýz bir koca, hadi gelin de evlenin, Ana ölmüþ babasý da , sorumsuzsa evlen derler, Söyleyin ne yapsýn bu kýz, hadi sizler bir þey deyin.
Annesi çocukken ölmüþ, babasý ise duyarsýz, Anlaþýlan evlendiði, evet koca da ayarsýz, Üstüne üstlük kuma var, üç çocuðuyla beraber, Kocasýna tükürseniz, yüzünü silecek ar’sýz.
Daha kendini bilmeden, on yedi de anne olmuþ, Ne yazýk fukaralýðý, gelin kucaðýnda bulmuþ, Koca desen çalýþmýyor, evlerinde aþ piþmiyor, Dört çocukla küçük gelin orta yerde kalakalmýþ.
Büyümeden anne oldu, neler umdu neler buldu, Hayýrsýz koca yüzünden, küçük gelin sanki duldu, Ne anadan bir gün görmüþ,ne de bir mektebe gitmiþ, Gelinin büyük þehire, göçü sonradan duyuldu.
Küçük gelinler olmasýn, býrakýn onlar büyüsün, Evliliðin girdabýnda, bu gelinler nasýl yüzsün, Kendisi otuz beþinde, evladý yirmi yaþýnda, Evladýyla ayný yaþta, evlat nasýl söz dinlesin.
Küçük gelinler aðlýyor, yetiþiniz imdat diyor, Aðlamamak mümkün deðil, çocuklar elden gidiyor, Cehalet çizmeyi aþmýþ, gelmiþ boðaza dayanmýþ, Sahipsizlik insanlarý bataða doðru itiyor.
Geriye dönse periþan, kalýrsa gücü yetmiyor, Yaþadýðý bunca ömür, baksan beþ para etmiyor, Sahipsiz küçük gelinler, kurt kapanýna kýsýlmýþ, Fakirlik kuduz it gibi, hoþt deseniz de gitmiyor.
Ey yazýmý okuyanlar ey sözümü dinleyenler, Çaresizlik içindedir, bilin ki küçük gelinler, Sakýn ola küçük yaþta kýzlarý gelin etmeyin, Bir gazetenin altýnda, bunlardýr sessiz ölenler.
Küçük gelin Ýnsaniye, yazar mýsýn beni dedi, Þu gördüðün küçük gelin, çok bedelleri ödedi, Yüreðim daðlandý benim, gözyaþým içime aktý, Ýnsani küçük gelini, hem aðladý hem dinledi.......ÝNSANÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
SinanKARAKAŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.