TEF

Önce uzun havasý dinlenir
Çýplak daðlardan inen sevdalarýmýn …

O vakit durur rüzgar
Nefesimde üþür efelerin elleri ayaklarý
Yüzleri yere düþmüþ
Ýçlerine dar gelen bin yürek
Sessizliði bozarak niyetine girmiþ bir haykýrýþla
Çatýrdatýrlar kurak topraklarýný Ýzmir”in.

Tez vakitlerde gevelenmiþ
Un ufak aþk sözcükleri kalýr
dudak kenarlarýnda...

ruhumun bucaklarýnda tutulur mutlak hesabý
geçip giden sevda kervanlarýnýn.

Gün bittiði vakit güneþ çöllerime düþer
Elleri kývrým kývrým meþk kadýnlarý uyanýr geceye
Yüzleri peçeli,peçeleri paralý

Tef vurur ...

Hayat bir kez daha yüzünü açar
Sonrasý bir harbele bir kýyamet
Ay düþtükten sonra rakýya

Kaybolur…


*ýþýn Ergüney"e teþekkür ederim.

Sosyal Medyada Paylaşın: