Ýçimin kýyametinde, Küllerimi daðýtýyorum. Baðban olduðum baðýmda, Gül kokladýðýmý sanmayýn, Boþda kalan ellerim, Gülleri yolduruyor. Gönlüme giren rüzgar, Ölümü öptürüyor,ömrümün sokaklarýnda. Ve kentlerimde uykusuzluk var, Çýkmaz sokaklarýmda yorgunum yar, Sen fýrtýnaya tutunupda, Gönlümden çýkamaya koþarken, Ben hala dikenler üstünde yürüyorum yar, Tenime batan dikenlerden, Yüreyime seni yazýyorum. Durma hadi git, Tutunduðun poyraza bürün de git, Sevgini arttýr da git...
Seni dinlemeye açdýn yine yüreyimi, Oysa ben hoyrat bir öfkenin sularýnda, Dikenli gönlümü yýkýyorum yar, Þimdi söyle,hangi kýþ üþüttü seni,? Yoksa yine aðlatmayamý geldin beni, Göçman kuþlar gibi döndün yuvana, Sevme beni, Çünkü sensizlikle savaþmak, Acýyarak bakmandan kolaydýr bana, Haydi git...
Bakýþlarýn cesaretime þaþmasýn, Sonra rüzgarýn kanatlarýndan düþersin, Düþüþün vurur beni kanarým, Ýzmir kadar öksüz kalýrým, Zaten gittiyinden beri öksüzüm... Git hadi...
Ekrem ÇETÝNKAYA VaTaN25 23.12.2012 Sosyal Medyada Paylaşın:
VaTaN25 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.