KIZIL ELMA
Benden koptuðun günden beri,
Tanrý Daðlarý kadar öksüz,
Tibet Çölleri kadar ýssýz yüreðim.
Demirden daðý delip geçercesine,
Ateþ vurup erittin bu yüreðimi.
Ötüken’de aðlayan bir çocuk,
Yalnýzlýðý kendine ülkü edinmiþ akýncý gibi,
Özümden uzak düþmüþüm, istemeden.
Biliyorum, yeniden doðacak Kýzýl Güneþ,
Hissediyorum yeniden birleþecek, Atilla’dan Atatürk’e olan süreç.
Yeniden ulusa, daðý taþý inletse Börteçine,
Yeter artýk, birleþin dese Baþbuð Mete
Demedi mi, Ulu Bilge? Kim yok eder seni
Yesevi’den Hacý Bektaþ’a, yanmadý mý gönüller Hak aþkýyla?
Biliyorum, yeniden buluþacak ayrý düþen bu gönüller...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.