SUFİ KELAMLARI - 2

ey meyvesini çürüten aðaç

ey yutkunmalarýma perde olan gece

ben aþkýn çilehanesinde

ilmek ilmek dokudum

sen sen diye geçen her anýmý

güneþler söndü gözlerimden damlarken sen

ey gözbebeklerime çizilen desen

umudumun çatlaklarýndan fýþkýran güzellik

ey çareyi gölge bilip peþine takýp giden

izlerini silmek için düþlerimi çalý edip ardýndan çeken

neden sensizliðinde beni hasretin kör duvarýnda

mihenk taþý ederki, beni azaltýp yalnýzlýðý çoðaltan zaman

tüm haykýrýþlarýmý avulayan sihirbaz

ey çilemin içinde tomurcuklanan esrarlý naz

ey caným

hey caným

hiç bitmeyen heyacaným

gençliðimin sahibi hürmetli sultaným

iþte bir kýþ gecesinde sana olan ahvalým

arýnýn sýýrýna eremediði

dolaþsada hiç bir çiçekte göremediði

zamanýn boþlukta öremediði

ne ateþsin ki sende yanmayý öðrenmiþ su

bir aczin sol yanýna kurulan pusu

sen deryasýnda kaybolan, dilinle vurduðun bu usu

al götürde aþk pazarýnda deli diye sat

dýþýmdaki yalanlardan bunalýp içime gizlenen hakikat

bak her anýma beni bulursan bende

içir o badeyi gözlerinden sarhoþ et sende



ALÝ RIFAT ARKU
22/12/2012
ÝSTANBUL


Sosyal Medyada Paylaşın: