YAĞMUR
Bir ârif yaþarmýþ
ulaþýlmaz daðlarýn tepesinde
Ahret ve dünya bilgisi ondan sorulurmuþ
dendiðine göre.
Arifin ünü çok imiþ,
Ýrfaný bol imiþ, gönlü tok imiþ...
Dört kitabý da ezbere bilir imiþ,
ona sýr yok imiþ.
Aklýmda bir soru, bulmak için arifi,
gezdim yedi düveli.
Çýktým ulaþýlmazlarýn daðýna,
bulduðumda onu, layýktý þanýna...
“Arif baba, neden yaðmur yaðar, böyle delicesine?”
Dedi ki,
“Ey oðul, gök kubbe tutmaz tutabileceðinden gayrý,
Eðer gam çok ise aðlar, zorlamaz kendisini..."
Koþtum, geldim yanýndan ârifin,
Kaçtým ondan bir nevi.
Dedim ki: “Senin için bir damla,
Bir damla yaþ akacak.
Ve unutacak seni yüreðim.
Þu yaðan yaðmura karýþacak aþkým.
Akýp gittiðinde selle,
Ne aþkým kalacak,
Ne de seni tanýdýðým!”
Yaðmur yaðarken doldu gözlerim.
Fakat aðlayamadým...
Senin deðil anýný,
| A c ý n ý | bile kaybetmeyi, göze alamadým!
Gök kubbe bile tutamazmýþ göz yaþýný,
Ama | b e n | t u t t u m | iþte!
(...)
Bu gün mü?
Hala o yaþý tutuyorum gözlerimde.
Týpký, kalbimdeki | a þ k | y a r a m | gibi.
Belki birgün onu sana kavuþtuðumda,
| Mutluluk gözyaþýmdýr | diye, akýtýrým...
(Not: Yaðmurlu bir günde, kurak gözlü bir ressam tarafýndan yazýldý.
Aþk sanatlarý bile birbirine karýþtýrdý; ressam bir þiir okudu,
þair resim çizdi. Ama m a þ u k bir türlü aþýk olamadý gitti.)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.