Bazen soðuk tarafýdýr aþk gönlün Isýtamaz hiç bir kuvvet Donan dallarýný. Ancak keskin bir rüzgar kokusu Ýndirir yere yapraklarýný.
Rengini kiþinin karakterinden alýr aþk Kiminin baðýra baðýra seviyorum der dili Kimi sessizce içine gömülür Yaramazlýk yaptýðýnda Babasýndan korkan bir çocuk gibi. Ama korku meþalesi tutuþur anlýk Saklanýr karanlýk kuytulara. Orada yanar gizli gizli Seviyorum kelimesini içinde yaþar..
Öper bazen ayrýlýðý alnýndan Gel der Gizli yaþadýðým mabedimin seviyorum duvarlarý Seni de sarmalar korkma Ver elini bana Özlemi de getir yanýnda Bakarým ben hepinize.
Gurur cüzdanýn bir köþesinde hep saklanan Kötü gün parasý Onu da koyar ortaya Aç kalana kadar geçinir onunla..
Sonra mý?
Aþkýn öbür yüzü çalar kapýyý Özlem bütün duvarlarý kaplamýþtýr Nefes alamaz Ayrýlýk bir köþede son nefesini vermek üzeredir Gurur da tükenince Usulca baþýný dýþarý çýkarýr Sevgili nerede diye etrafa bakýnýr..
Hala korku elinin altýnda bir oyuncak ayý gibi sallanýr Sevilen ortalýk süpürgesi gibi Temizlemiþtir ne var ne yoksa O eski gözlere bakar Kendi resmi, geçit töreninin en sonundadýr Küser Koþarak annesinin kollarýna sýðýnýr
Buse DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Buse DENİZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.