Aþk pýnarým kurudu aðaçlar aðlýyordu Gökyüzünde bulutlar, karalara büründü Sensiz geçen her günün hasreti daðlýyordu Hasret çeken bu gönlüm, karalara büründü....
Giderken düþünmedin beni yaralý koydun Seni gören gözleri elinle bir bir oydun Bana kefen giydirdin libasýmý sen soydun Görmüyor artýk gözüm, karalar büründü....
Ahtýmýz vardý senle hani hep gülecektik ? Kuru ekmeði bile seninle bölecektik Ayrýlýk yok demiþtik olursa ölecektik Ahtýmýz dile geldi, karalara büründü....
Soldu aþk baðýmýzda diktiðimiz o güller Bülbül ah-ý zar etti açmaz tomurcuk güller Bitir bu ayrýlýðý, yazýktýr açsýn güller Güller bile açmýyor, karalara büründü....
2 / 10 / 012...167
IÞIK Mehmetali
Sosyal Medyada Paylaşın:
Işık Mehmetali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.