OZAN OLMUŞ

Saz çalmadan olmuþ aþýk,
Sazanlarda ozan olmuþ.
Mutfakta ki kepçe kaþýk,
Kazanlarda ozan olmuþ.

Bir ayaða yatamayan,
Mýzrabýný tutamayan,
Tele naðme katamayan,
Gezenlerde ozan olmuþ.

Diz üstüne bir saz alýp,
Neçe hayallere dalýp,
Sorulunca öyle kalýp,
Kýzanlarda ozan olmuþ.

Ne sað bilir ne de solu,
Ne boþ bilir ne de dolu,
Hakka doðru giden yolu,
Bozanlarda ozan olmuþ.

Yüzüne bak bin bir elem,
Meclise veremez selam,
Çalma çarpma bir kaç kelam,
Yazanlarda ozan olmuþ.

Atýp tutar o kendince,
Çalar sazý ince ince,
Hodri meydan denilince,
Tozanlarda ozan olmuþ.

Bozuyor bunlar nesili,
Anlata bilse gusulü,
ozanlýkta ki usulü,
Ezenlerde ozan olmuþ.

Garibime gelmiþ merak,
Ne uyak var nede durak,
Ýþte öyle bir kaç ayak,
Düzenlerde ozan olmuþ.

El çekmez haram durandan,
Nasihat almaz kurandan,
Sarhoþa mektup sorandan,
Sýzanlarda ozan olmuþ.

Bende çok çektim derinden,
Sinirim çýktý yerinden,
Baþ edemezken birinden,
Bezenlerde ozan olmuþ.

Hepsi de kavak gamýþlar,
Yapraklarý soyulmuþlar,
Kuru kütük yontulmuþlar,
Hezenlerde ozan olmuþ.

Zekim yine sen çal sakin,
Bunlar ozan deðil lakin,
Þeref madalyasý takýn,
Üzenlerde ozan olmuþ.

Ozan zekim der arama,
Kim derman olur yarama,
Uçkurunu da harama,
Çözenlerde ozan olmuþ...

OZAN ZEKÝ TUNÇ
Sosyal Medyada Paylaşın: