yarýn evi çaya bakar,
kurban olam bu ne havar,
kapýnýz ne kalabalýk,
kýz yoksa dünürün mü var.
kara kazan kaynamadan,
yer yerinden oynamadan,
býrakýp nerye gidersin,
cesetimi çiynemeden.
ahu gözü kalem kaþý,
yolununa koymuþum baþý,
canýmý veririm ama,
ellere vermem canoþu.
gülüm yazýlmýþsýn bana,
yar deyip sarmýþým cana,
ben seveyim eller alsýn ,
sýðarmý dine vicdana.
21.12.012
cevdet altay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.