Bacaðýmda bir þarapnel parçasý
Yaþatýyor beni asker misali
Etimde yabancý bir madde
Kemiðimde bir metal parçasý gibi
Duruyor aþkýn bende...
Seni içime çekmeye çalýþtýkça
Yokluðun genzimi yakýyor
Zehirli bir duman doluyor ciðerlerime
Sigara desem deðil
Nargile desem hiç deðil....
Y o k l u ð u n . . .
Yokluðunun ardýnda býraktýðý
Zemherilere sürüklediði
Zehirli bir duman sadece . . .
Ve puslu bir þehir havasýnda
Kan döküyor göz pýnarlarým...
Baþkasý duysa korkar
"Ama" der,
"Nasýl olur da böyle yaþanýr ?"
Þarapnel vücudundayken
Her gün senden bir parça koparýrken
Nasýl olur da
Bu acýyla yaþýyorsun" der . . .
Halbuki ben alýþtým
Hiç kapanmayan bu yara edasýna . . .
Üstüm baþým hazan koksa da
Ben alýþtým her gece
Çýðlýklara dost
Acýlara mesken olmaya...
Lakin bilmiyorsunuz ki
Her halimin beyaný sevgiliye ithaftýr,
Her acýmýn çýðlýðý Mecnun’a sestir...
Yüreðim, fecri bekleyen Leyla’dýr
Mecnun’un aþký þarapnel misali
Yüreðimin kuytularýna saplansa da
Saçlarýma kan bulaþsa
Hüzünler üzerime devrilse de
Ýçim / r a h a t
Az kaldý / f e c re
Az kaldý mutluluðu üzerime giymeye . ..
// "NazLý ’nýn KýRýk KaLeminden...." //