Bu son demlerde hüzün, içimde demleniyor
Akþam aðlamasam da gözlerim nemleniyor
Gönül bahçemde hicran tohumu çimleniyor
Allah’tan, Peygamberden, utansýn onu atan
Mutluluktan yaðardým, hazanla dindirildim
Her gün öldüm, dirildim, tabuta bindirildim
Dost omuzlardan hemen, mezara indirildim
Gömüldüðüm kabirden utansýn toprak atan
Zakkumun da çiçeði, var güzellik diyorsan
Git yar! Zehirlemeden git, eðer gidiyorsan!
Arkamdan hiç durmadan beddua ediyorsan
Hesap günü Soner’den utansýn bühtan atan
Tâ çocukluk sevdamdýn ki öyle sanýyordum
Gönlün aþk mabedinde hep seni anýyordum
Mutlu olmadýðýn gün, içimden yanýyordum
Çetin yevm-i mahþerden utansýn yalan atan
Yalanla yýllanmýþ aþk sarhoþ etmez insaný
Gün gelir tiksindirir, ondan bir kez tadaný
Bu yürek kaldýracak, bu son sessiz vedaný
Vurduðu þu sol yerden, utansýn kalbi atan
S / ÂYE (21:28) 20 Aralýk 2012 / Tepebaþý / Eskiþehir