HAYALLER

Küçüktüm çok küçük
Ýki odamýz vardý biri büyük diðeri küçük
Ben büyük olan odada doðmuþum bir þubat ayýnda
Söylediklerine göre en kýymetli benmiþim..
Bir bahçemiz vardý içinde türlü türlü çiçekler
Bir dünyamýz vardý içinde türlü türlü hayaller
Babamýn bizi okutup çol çocuk sahibi olmamýz
Annemin ise her zaman birbirimizle iyi geçinmemiz gibi…
Dünyada dört kiþisiniz oðlum dört kiþi derdi…
Hepimizin ayrý ayrý hayalleri vardý
Ve hepimizin bitmez tükenmez ümitleri
Babamýn yol kenarýna altý ambar iki katlý ev
Annemin ise çamaþýr makinesi ve güzel bir mutfak
Týrnaklarý sökülürdü garibimin çamaþýr yýkamaktan
Babamýnsa imaný gevrerdi bir omuz gücüyle çalýþmaktan
Sonra yavaþ yavaþ büyür olduk küçülen dünyalarda
Elimiz iþ tutmaya baþlamýþ cebimiz biraz olsun para görüyordu
Hayallerimiz gerçekleþirken bazý varlýklarýmýzý da yitiriyorduk
Kimimiz gençliðimizi kimimiz ise saygý ve sevgiyi
Evet zamanýn çarklarýnda gerçekleþmeye baþlarken hayaller
Hayallerin baþlangýç noktasýna tekrar dönüyordu hayallerimiz
Önceden mutfaktý, güzel bir ev, ve hep beraber yaþanacak bir ömür
Evet, olmuþtu belki de annemin mutfak hayali
Ama hayat sahnesinde kurguladýðý senaryonun oyuncularý nerde acaba
Ev, araba, giyim kuþam güzel yiyecekler, güzel içecekler hepsi belki var…
Ama hayallerin baþlangýç noktasý nerde,,, Nerde evlatlar, nerde analar…?


Sosyal Medyada Paylaşın: