ÇOCUKLUK HIRKASI

Zaman dursa yürürken dar sokaklarda.
Silsem geleceðimi dönsem çocukluðuma.
Þaziye nine sýrýtýr þimdi karþýmda,
Eli arkasýnda kaçýn çocuklar,
Anladým kýzýlcýk sopasý yanýnda.
Yazýk oldu topladýðýmýz ham armutlara,
Tatlarýnýn hayali kaldý damaðýmýzda.

Kalenin surlarý meskenimiz olurdu.
yükseðe týrmanan en yürekli çocuktu.
Ýstopu unuttum guggu aklýmdan çýktý,
Ne güzeldi ay çýkana kadar sürerdi evcilikler.
Hala Neri teyzenin damýndamý
Ekmek attýðýmýz korkak güvercinler.
Annelerimizden gizlendiðimiz eski ev,
Söyle nerede þimdi o gülen yüzler.

Zaman acýmasýz insanlar bihaber.
Nasýl geçti gitti çocukluðum bilmeden.
Elimde olsa geçerken tutardým zamanýn saçlarýndan
Ver çocukluðumu götürme derdim,
Yoksa vermem ki sana pamuk helvamdan.
Çocukluk iþte en deðerli hazinem,
Oyuncak bebeðimle elmalý þeker.
Hala hayalimde Ortahisarýn surlarý
Al deseler giy bu libasý,
Ölene kadar giyer çýkarmazdým,
Satýlsaydý çocukluk hýrkasý.

M.Neriman KOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: