SONU KÂBUS DÜŞ'E DÖNME!
Herkes yuyor, elin, yüzün,
Kerâmeti, suda sanma!
Kýrýyorsa gönül, sözün;
Varýp suya, boþa dönme!
Elest’teki, sözü düþün!
Secdede mi, nerde baþýn?
Ne kýymeti var ki yaþýn?
Sonu kâbus, düþ’e dönme!
Ýyi düþün, iyi anla!
Tökezleme, zân’la, t’an’la!
Bir söylersen, var bin dinle;
Tuti gibi, baþa dönme!
Dillerinden, dürr dökülsün,
Yâran içsin, þîr dökülsün,
Öyle yun ki, kir dökülsün;
Nûr ol parla, leþ’e dönme!
Kibir, hevâ, nefsini yak,
Kâmu hýrsýn, zehrini dök,
Pervâz vurup, uçmaya bak;
Kanadý yok, Kuþ’a dönme!
Ozan Ýlo, dem-i devrân,
Pek sürâtli, çabuk davran!
Aha gitti, tek tek çevren;
Tövbe kýl da, kýþ’a dönme!
26.11.2007/02.15
Dürr : Ýnci
Þîr : Hem Arslan ve hem de Süt demektir.
Burada SÜT anlâmýnda kullanýlmýþtýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İlhami ERDOĞAN/Ozan İlo Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.