SUS !

Yalýn ayak düþtüm yollara
Zifiri gecenin ayazýnda
Ayaðýma batan çakýl taþlarýna aldýrmadan,
Kaldýrýmlara dokunmadan yürüyorum usulca.
Geceye sen yaðýyor
Ben tükeniyorum sen canda çoðaldýkça.

Sesini fýsýldarken hasret kulaðýma
Aþýk ýslatan damlalar tenimi yakýyor
Kalabalýk bir yalnýzlýk ortasýnda
Giderken cebinden düþürdüðün yýldýzlar
Usulca göz kýrparak rotamý çiziyor.
Tabularý yýktým usulca,
Can diye canýmdan geçiyorum.

Hüzün baðlý gözleri dolunaya asýlý býrakarak
Geceye seni resmediyorum.
Adýn dilimde mutluluk türküsü mýrýldandýðým
Aklý-firar eyledim!
Ecel þerbetini aþk diye ellerinden içiyorum.

Sus, sus ki hüznün büyüsü bozulmasýn,
Kelimeler bir sevdayý daha dar aðacýna koymasýn.
Gözlerinde yudumladýðým bir damla umut
Ayrýlýk aðýtlarýna meze olmasýn.
Sus!
Sus ki serseri bir kurþun olup sessizliði vurmasýn.


Aþk ihtilalinden arda kalan prangalar boynumda
Sessizce irtica ettiðim yüreðin sýnýrlarýnda
Bir gün ayrýlýk çanlarý çalacaksa
Sus!
Hüzün yakýþmaz buseler dökülen dudaklarýna.
Karadeniz misali asi bir masalý, Ege’nin meltemine savurarak
Yasak girdiðim sýnýrlardan sessizce çeker giderim,
Yeter ki beni sen uðurlama.
Eceli yaren bilir susarým.

Sosyal Medyada Paylaşın: