Şimdi sen

þimdi sen
yüreðini avuçlarýna alýp

þimdi sen
bir baþýna
dönmüþsen eve

-bütün atlýlarý ardýnda býrakýp-

rüzgarla yarýþmýþsan
kaçarken korkulardan

savaþlarýn ardýnda
bir ben kalmýþsam uzak

her köþe baþýnda
tam on ikiden vurulmuþsak
ihanetlerden

-terkedilmiþ kavgalardan-

þimdi sen
geri dönmüþsen bensiz

duvarlardan
sesim yankýlanýyorsa

ne güzel kokuyorsun diyorsan
suskun

gözlerim aðlýyorsa
gözlerinden

yaralý gemilerle dönmüþsen
dalgalarý kýrýlmýþ

þimdi sen
okyanuslardan savrulan yapraklarýmla
bir baþýnaysan duman duman

sigara avutmuyorsa yokluðumu

nasýl olduðumu düþünüyorsan
nerede ve yalnýz

þimdi sen
bensiz yaþamýn ne kadar anlamsýz
bensiz odalarýn ne kadar çýplak
bensiz sen olmayacaðýný
bensizliðe alýþamayacaðýný düþünüyorsan

þimdi sen
beni yüreðine sarýp
düþlere dalmýþsan

-tenimde yanýyorsa ellerin-

saçlarýmý kokluyorsan kýr çiçeklerinden

þimdi biz
ayný rüzgarda savrulmuþsak
yaðmur damlalarýna

topraða düþmüþsek
cemre gibi

koyun koyuna demlenmiþsek bin yýllardýr
çiçek olup açmýþsak sarmaþ dolaþ

boþuna deðildir ölmelerimiz



Nazan Yinanç
Sosyal Medyada Paylaşın: