Hiç bir þey deðiþmedi Bu kimsesizler sokaðýmda Hala gözüm yaþlý çöpleri karýþtýrýyorum Bir lokma sevgi için..
Kokladýðým her tiner poþeti Eski tadýndan uzak annemin Ama sarmalýyor beni hayal rüzgarýyla Bir evin kapýsýna çöküyorum... Çapaklý pis gözlerimi Açýlýr mý kapýsý diye kýrpmýyorum bile.
Hep mi baþka evlerde bu mutluluk Bir el de benim baþýmý okþamaz mý Ýçeri gel ýsýn demez mi hiç. O kadar açým ki sevgiye Hiç mi sevmez kimse beni karþýlýksýz.
Üstüm baþým yýrtýk rüzgar doluyor içime Üþüdüðümü anlamak için Önce sýcaklýðý tanýmam gerek Ben hiç ýsýnmadýmki Nereden bileyim yokluðunu.
Susarak bir damla göz yaþý dökmeden Aðlamayý öðreneli çok oldu Artýk gülmek nasýl bir þey Onu öðrenmek istiyorum Hadi hazýrým Güldürün beni.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.