Sen İstanbulu Ben Seni Sevdim
Sana saklamýþým meðer en bakir hislerimi
gözlerinde ki ýþýltý titretti yüreðimi
sen miydin içimdeki yar sandýðým sevgili
pembe açtý yanaðýmýn gülleri
oysa aklýmý karýþtýrdý hislerim
gitme kal diyecektim, diyemedim
sende sevdin beni zümrüt gözüm
Kelimeler ses olmadý diline, diyemedin!
Anladým, sen gidecektin ben kalacaktým
ama ben çoktan çýkmýþtým bu yolculuða.
Sen tarihini sevmiþsin en çok bu kentin
en güzel yerlerine taþýdýn bedenimin ruhunu
götürdün beni de aþk ýrmaðýna
çekilmiþ olsa da sularý anlattýn aþklarýn yaþanmýþlýðýný
ben bilmiyormuþ gibi þaþýrdým sen anlatýrken
susmanýn erdem sayýldýðý öðretiyle
içimden þarkýlar geçti duygulu aðlamaklý
inan ki bu yolculuk hiç bitsin istemedim
gün geceye varmasýn istedim aslýnda bir daha.
Öyle pembesinden gülecektim aþka
zaman düþmeseydi akþama.
Gitme kal diyecektim, gidecektin biliyorum
seni bana býraktýðýnýn farkýna varmadan
bir dolu aný kalacaktý senden kýsacýk günden
bir de hüzünlü þarký armaðan
içimde buruk acý tadýnda kalan…
Gözlerini gözlerime verdin kaçamak
anladým yoktu iki kalp arasý yaþanacak bir aþk
anladým ahvalinden.
Namlunun aðzýna kurþun vermek gibiydi akþam
hissediyordum vuracaktý sevgi yanýmdan
sevdiðimdin artýk gidecektin biliyordum
sevgi yerleþiyordu en ince hissime yeni
sen sabrý sundun bana baþlamanýn ilk adýmýnda HANÝ!
Hafize Hanaylý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.