SAMYELİM

böyle bir diþi olurmu ya
hayellerimden içime sýzan
ve durmadan beni kendileþtiren
ve büyüyüp içimde bendeki þehr-i seviyi kuþatan burç burç
anlamýnda mevsimleri yitirdim ateþ oldu her biri
gün gecenin piçi senden uzak
ben hecenin piçi sýcak sözlerinden öksüz
tutuþmuþken hasret ellrimde körükle bu yangýný kadýným
ben sende kaybolurum sonuna kadar bulana aþk olsun
vahþi kýsraðým seninle geçerim yangýnlardan kor dörtyaným
ellerim musonlarda yýkar tenini tutamam kendimi zor dörtyaným
kýzarým akreple yelkovanýn sensiz bende yaptýðý valse
ýsýrýrým dudaklarýmý deðmeyen teninden ýrakta mor döryaným
ýslýk çalar hasret döþümde bilmez halim
sensiz ne küçük bir çoçuðum beklerim hadi sor dörtyaným
düþ ki sözde büyüyen rüzgar
sensizlik ki beni boðan efkar
sustukça boðazýma düðümleniyorsun
çýðlýk çýðlða istiyorum seni
ömrüme atýlmýþ kader zarýný kýrmak ister gibi
ve isyan oluyorsun içimde
gerilla ürpertisiyle bir çalý dibinde sahipleniyorum herþeyini
gölgeni bedenini ve gülüþünü
bir bildiri oluyorsun sözcüklerimde
yalnýz kendime duyuarabildiðim
tanýdýðým bir þehrin sokaklarýsýn sen
çocukluðumu emanet almýþ
bir güvercin kanadýsýn ürkek ve sevimli
tut elimden her yaný bahar olan peri
býrakýrsan zemheri çalar düþlerim
yanýk kalýr içimde yazamadýðým mektuplar
samyelim uzak düþlerin yakýn perisi
suskunluðumun ateþi naçar karanlýðýmýn þemþ-i
gitle kaldan bir köprünün ortasýndayým
deprem olsunda tercih yapamayým
eriyor içimdeki buz, uzat elinide boðulmaktan kurtulayým
sustukça bu ýþýktan þehir
gözlerime emanet kalýr bu hüzünden nehir
ey susuþlarýn prensesi
ey efkarlý zamanlarýn sesi
sam yelim bedevi gönlümün vahasý
bilakis hüzün nehrim
boðuluyorum sendeki su/s ile
ve yaþýyorum yinede sendeki su/s ile


ALÝ RIFAT ARKU
15/12/2012
ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın: