Sattılar
Dile gel be, caným ülkem Türkiye’m!
Doldu yüreðine, hep gözyaþý nem.
Ýktidar olanlar sürüyorlar dem.
Edebi, kültürü, dili sattýlar…
ABD yollarý yapýldý gergef,
AB’ye girilecek! Esef ki esef,
Ýstikamet þaþkýn neresi hedef?
Moteli, yolcuyu, yolu sattýlar…
Senfoni ninnisi çalar her telden.
Siyasi rekabet; hep alttan, belden.
Topraðý madeni çýkarýp elden,
Çakýlý, humusu, kili sattýlar…
Vatikan’dan gelir; emri, haberi
Bunlarýn elinde halkýn kaderi.
Diyalog yolunda hak peygamberi,
Mabudu, abidi, kulu sattýlar…
Nerden çýktý bunca satýlýk güruh?
Çýkmaz meydanlara arþý tutan ruh.
O-nursuza alkýþ tutanlara yuh!
Nesli, geleceði, dölü sattýlar…
Ýstiklal þairim, ‘’mahzundur sancak’’
Böylesi siyaset; ‘’gafildir ancak’’
‘’Sönmeden üstünde, yurdun son ocak’’
Sobayý, ocaðý, külü sattýlar…
Terk edip; ahlaký, örfü, etiði,
Siyasi kendine, çeker tetiði.
Köylünün baktýðý üç beþ keçiyi,
Tiftiði, deriyi, kýlý, sattýlar…
Bu ne basiretsiz gidiþtir böyle?
Ýstersen ikaz et, istersen eyle.
Sahipsiz bu millet, yanlýþsam söyle!
Öküzü, davarý, malý sattýlar…
Kimliði yýpranmýþ, anýlmaz adý.
Ta omzundan kýrýk; kolu, kanadý.
Kalmadý yurttaþýn aðzýnýn tadý.
Arýyý, böceði, balý sattýlar…
Periþan esnafýn, dilinde hep: ‘’Ah!’’
Yine zam geliyor, petrole ‘’Eyvah’’
Geçmiyor geceler, olmuyor sabah.
Seneyi, haftayý, yýlý sattýlar…
Bu dünya geçici, yoktur hancýsý.
Gariban halkýmýn, dinmez sancýsý.
Köylü kesim desen: ‘’Ýçler acýsý’’
Aygýrý, eþeði, nalý sattýlar…
Boþaldý mutfaklar, vitrinlik soðan.
Sarýmsak pahalý, boþ bekler havan.
Akciðerlerimize dikip apartman;
Ormaný, aðacý, dalý sattýlar.
Üretici kesimin, dinmezken yaþý.
Nebbaþýn bitmiyor, mezat telaþý.
Bebek, çocuk, yaþlý, tüm vatandaþý;
Bekârý, evliyi, dulu sattýlar…
Uyan artýk! Ýþçi, memur gel dile.
Ev, ocak tamtakýr; boþ kalmýþ file.
Sahil kýyýlarý, liman, iskele;
Denizi, ýrmaðý, gölü sattýlar…
Sanayicim! ‘’Çözüm nerdeyse ara!’’
Geleceðin çoktan, çekildi dara.
Telekom’da gitti, bak Araplara.
Mektubu, hatlarý, teli sattýlar…
Hala var mý size, dua eyleyen?
Vatan aðlýyorken, heva eyleyen?
Kupkuru odayý, yuva eyleyen;
Perdeyi, kumaþý, tülü sattýlar…
Ýçindeki illeti; ‘’Elbet kusar öz!’’
Diller kelepçeli, tutuklanmýþ söz.
Sahipsiz kümese, hemen dikip göz;
Tüneði, folluðu, folu sattýlar…
Ozan Hadi’m, Coþkun yüreðin çaðlar.
Yine bahar vakti, bozuldu baðlar.
Bahçeler periþan, çiçekler aðlar;
Laleyi, nergisi, gülü sattýlar…
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet öztürk m. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.