Kadir YILDIZ
' KARDELEN'
Kadir YILDIZ

' KARDELEN'


' KARDELEN'






Bir kahvenin telvesinde buğulanırken zaman
Sesin gelirdi duvar diplerinden
Gelirdim sana
Gelirdin bana
İşte o zamanlardı sonumun başlangıcı
İşte o zaman başladı tellere konan kuşlarım vurulmaya
Kaç kez vuruldu kaç kez
Kaç kez kalakaldım kimsesiz
Sen cüce hayatımın
En uzun yarasıydın
Sol yanımın
Kimse bilmezdi




Tellere konan kuşlar sorar
Onlara anlatırdım
Sen herkesi severdin
Ben seni severdim
O zamanlarda da sen beyazı severdin ben siyahı
Ben karşılardım seni köşeden dönerken
Ben uğurlardım
Sen varlığının sureti
Bense aslıydım
Ne çıkar şimdi sen gitsen
Ben bahçelere çiçekler ekilirken ölmüşüm
Alnımda patlamamış bir merminin çekirdeğiyle
Her mermide sen öldün
Ben öldüm
Biz öldük


Ölmek ,evet ölmek
Ölebilmekmiş tam ortasında hayatın
Çok arayacaksın beni çokk
Sanma benden sonra lokma aşk girecek yüreğine
Belki bir seher vakti öleceğim
Ve sonra güneş doğacak
Ben doğacağım küllerimden
Acılarını süpürmek için açtığında kapını
Ansızın çıkageleceğim kuşluktan önce
Yer altından kardelenlerle fışkıracağım
İşte o zaman bitireceğim bitiremediğim şiirlerimi
Aşk kazanacak
Sen kaybedeceksin

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.