Bir kahvenin telvesinde buðulanýrken zaman
Sesin gelirdi duvar diplerinden
Gelirdim sana
Gelirdin bana
Ýþte o zamanlardý sonumun baþlangýcý
Ýþte o zaman baþladý tellere konan kuþlarým vurulmaya
Kaç kez vuruldu kaç kez
Kaç kez kalakaldým kimsesiz
Sen cüce hayatýmýn
En uzun yarasýydýn
Sol yanýmýn
Kimse bilmezdi
Tellere konan kuþlar sorar
Onlara anlatýrdým
Sen herkesi severdin
Ben seni severdim
O zamanlarda da sen beyazý severdin ben siyahý
Ben karþýlardým seni köþeden dönerken
Ben uðurlardým
Sen varlýðýnýn sureti
Bense aslýydým
Ne çýkar þimdi sen gitsen
Ben bahçelere çiçekler ekilirken ölmüþüm
Alnýmda patlamamýþ bir merminin çekirdeðiyle
Her mermide sen öldün
Ben öldüm
Biz öldük
Ölmek ,evet ölmek
Ölebilmekmiþ tam ortasýnda hayatýn
Çok arayacaksýn beni çokk
Sanma benden sonra lokma aþk girecek yüreðine
Belki bir seher vakti öleceðim
Ve sonra güneþ doðacak
Ben doðacaðým küllerimden
Acýlarýný süpürmek için açtýðýnda kapýný
Ansýzýn çýkageleceðim kuþluktan önce
Yer altýndan kardelenlerle fýþkýracaðým
Ýþte o zaman bitireceðim bitiremediðim þiirlerimi
Aþk kazanacak
Sen kaybedeceksin