Ben hastamýyým, yoksa hasta ruhlumu, bilemedim bu yaþa kadar, insan, mutluluðu ararken kimi zaman, hatta çoðu zaman hatalara düþer, daha iyi olur diye çýrpýnýr ve çýrpýndýkça batar, ruh yaralanmýþtýr, yürek kanamýþ, gözler boþ bakar olmuþtur, sonra uykusuz geçmiþtir geceler, gözler þiþ uyanmýþtýr her yeni güne, ve yine gözler, umutla ögrenemeden gülmenin tadýný, gülmeleri maskelenir oldular, bu tiyatro sahnesinde, daha güzel olur beklentisi sarar ruhu, sen hasta ruhlusun dendikçe sana, o ruhla sen kaynaþýrken, ölümü çok özler sever olursun...
Metin GÜRSOY/12/12/2012/Soðanlýk/Kartal/ÝST.
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavi gözler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.