Var oluþ nedenimdir damlaya olan sevdam Ben dað baþýnda yetim kalývermiþ aðacým Ölüme sebebimdir eli baltalý adam Bitmez suya hasretim, dinse de gönül acým
Damlalar ýþýldýyor vadiler arasýnda Ýþte sen, o vadide kývrýlan akarsusun Þarkýlar fýsýldýyor o akýþ sýrasýnda Susun, behey nadide kuþlar balýklar susun
Aþk ile bakarmýþsýn gezdiðin asumandan Doðru sana muhtacým senin aþkýna muhtaç Deryaya akarmýþsýn bulut denen dumandan Derya mý gönül tacýn, sana açken bu aðaç
Özleminle payladýn, gönlü yaktýn derinden Kýskanýrdým akarken öptüðün taþý kumu Parça parça eyledin topraðý kederinden Anýmsa terk ederken uzattýðýn zakkumu
Unutma varsan bile deryanýn ortasýna Yanýp buharlaþacak bulut demleyeceksin Yönünü dönsen bile rüzgârlarýn hasýna Bir gün yaðmurlaþacak, bana damlayacaksýn
01.11.2012/Samsun
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.