MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

KOCAMAN BİR YALAN HER ŞEY
Ayvazım Deniz

KOCAMAN BİR YALAN HER ŞEY










Hani alýþtým ben yokluðuna demiþtim ya..Kocaman bir yalandý kendime söylediðim.





Ne zaman seni düþünsem
Yüreðimden aðzýma bir sýzý yükseliyor
Yakýyor boðazýmý
Ses tellerim iflas ediyor
Biz diyemiyorum artýk
Sadece derin bir nefes alýp o acýyý yutmaya çalýþýyorum.




Dilimde paslý bir tat
Týpký sen giderken
Dur diyememenin tadý gibi ekþi, acý.
Neler ummuþtu bir zamanlar seviyorum diyen bu gönül
Þimdi dilsiz bir çocuk gibi bir köþeye çökmüþ
Sadece el açýyor sessizce Allaha
Beni bana geri ver diyor o kadar.




Bir masadayým
Önümde yarým kalmýþ kadehim
Sevdam gibi yarým, benim gibi yarým..
Tam olduðumu düþündüðüm günler öyle geride kaldý ki
Senin beni arkamdan vurduðuna kýzmýyorum artýk
Çünkü biliyorum ki bütün suç benim
Seni tanýmadan güvenip arkamý dönen bendim.




Þimdi kimbilir kimlerle paylaþýyorsun
Bir zamanlar benim dediðim o güzel dudaklarýný
Seviyorum demiþtin giderken, ölesiye seviyorum seni
Þimdi kimlere diyorsun..
Asýl bunlarý düþündükçe aklým gel gitler arasýnda bocalýyor.
Ben düþmemek için yine kendime tutunuyorum.




Unutursun demiþtin ya hani
Fazla sürmez yeni birini bulursun
Beni de bizi de unutursun.



Unutamadým...Unutamadým...


Yýllar sonra sesini duyduðumda anladým bunu
Hep geçti gitti o acý diye teselli edip durmuþum kendimi
Yalanmýþ....
Sadece kendimi kandýrmýþým.




Mutlu oldun mu bensiz dediðinde
Telefonda olduðuma þükrettim bir an
Gurur pelerinini kuþandým hemen ve
Evet dedim gülerek..Evet..
O sýrada gözlerimden yaðmur öncesi biriken kara bulutlar gibi
Bir karanlýk geçti
Olduðum yere çöktüm..




Mutlu ol hep dedi o candan öte ses...
Beni bir kalemde sildin
Üzerime sensiz koyu bir çizgi çektin..
Ben silemedim o çizgiyi hayatýmdan
Kimseyi alamadým içeri
Hep sen doluydun
Hep hayalini büyüttüm kollarýmda çocuðum diye
Ölmeyi diledim..Ölemedim...
Mutlu ol sevdiðim, çok mutlu ol
Ben olamadým sen ol
Dedi ve bir týkýrtý..Kapattýðýný o zaman anladým telefonu.




Ellerim yüzümde hýçkýrýklar yaðmur gibi yaðdý dizlerime
Ben insanlýktan çýkmýþ bir halde
Sürünerek kendi içime kapandým yeniden...
Umutsuz bir aþk öyküsünü yeniden kilitledim yüreðime
Artýk açýlmasýn bir daha
Yeniden okumaya gücüm yok
Okumayý unuttuðumdan beri.








Ayvazým DENÝZ

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.