Camýn buðusundan damlayan suçlu bir damlaydým Hafif aralýk pencerenden gizlice sýzdýðýmda içeri Islaklýðým görülmesin diye en kuytu köþelerde dinlendim bir süre Güneþ ýþýklarý hiç yaramaz bana Kururum geride kalan izim gibi.
Odan caddeye bakan karanlýk bir köþede Perdeleri hareli bir sitem renginde Ortada kendinden geçmiþ Yorganý senin gibi sarkýk bir yatak duruyor . Bir köþede konsol sanki ben buraya ait deðilim der gibi Kaykýlmýþ seni seyrediyor.
Kolun güzel bir kadýný sarmalarken Doyumsuz gözlerin perdenin aralýðýndan caddeyi dikizliyor Her an avýna atlamaya hazýr bir atmaca gibi Keþfetmeye çalýþýyorsun aç gözlülüðünle. Yanýnda ki gönül kanamýþ içten kimin umurunda Sen hýrslarýnla sadece uçkurunun peþinde bir zavallý.
Pencerenin ýþýk sýzan yanýndan Gündüzün ihtiþamý gelirken gözlerimin ferine Gördüklerim kör edercesine sýzlatýyor içimi Bir matem havasý çalýyor gönlüm Hemen oracýkda üþüyor, üþüyor Donup kalýyorum...
Buse DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Buse DENİZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.