Þiire son noktayý, koyarken bu kalemim
Vaadimi de tutmuþ oldum diðer taraftan
Yavaþ yavaþ bitiyor düþünceyle elemim
Çünkü kitaplarýmý, kaldýrýp attým raftan
Hakikatin izini bulmuþ garib Kýtmirim
Nurdan vaha ararken içimdeki çöllerde
Güneþ ýþýklarýnda, yüzüldü kalýn derim
Kanýmýn rengi bâki çimdeki al güllerde
Semadaki nur çölde, ruhum dolaþýr gece
Serap içinde serap gördüm sabaha kadar
Varlýðýn verasýnda O bir dev bense cüce
Sonsuz merhametiyle her þeyle alakadar
Hakikat çarmýhýnda fikir beynimde çivi
Zamanýn sað elinde ölüm inen bir çekiç
Nurundan tek bir cüz þu evreni muhtevi
Fâni varlýðý býrak hiçlik çeþmesinden iç
Zuhurunu beklerim, bekletme beni gayrý
Önüne çýkýp seni çok sevdim demek için
Bülbülden beter figân etsem de zârý zârý
Ýnan yetmez hakkýný küllen ödemek için
Sor! Var mý benim kadar acý çeken bir kulun
Dýþým, bakýþým, cismim aldatýr, aldanmayýn!
Ve benim gibi siz de O’na, Hakk’a sokulun!
Cennet yolunda günah, nefsin bastýðý mayýn
Her adýmda oluyor Hakk’a iman infilak
Bulanýk düþünceler, allak bullak kafada
Çare olmuyor artýk okunan Nasla Felak
Zira insanýn gözü, bir tek keyf ü sefada
Uyurken beden sanki musalla taþýndadýr
Ölümü bekliyorum, güneþ doðana kadar
Azrâil de her gece, bu kulun baþýndadýr
Caným çýkmýyor beni nurla boðana kadar
S / ÂYE (19:23) 9 Aralýk 2012 / Eskiþehir
Kelime:
Vera: Arka
Muhtevi: içerir