ZIRDELİ
Þöyle haykýrmak isterdim
“Karanlýðýn içindeki aydýnlýk benim”
“Oysa aydýnlýktaki karanlýk bendim”
Iþýklarýmý kaybettim
Karanlýklarda delirdim
Bir mum ýþýðýna hasrettim
Yýldýrýmlar bekledim, çaksýn diye
Ormanlara düþsün ateþ olsun diye
Ýnsan gözünde fal taþý olsun diye
Bekledim,
Bekledim,
Hasrettim
Ýnsan gittikçe bireyselleþti
Bireyselleþtikçe çýkarlarýna yenildi
Benim ki benim, senim ki benim dedi
Ve insaný tanrý ilan etti
Ýnsana kul köleydi
Tanrý insan buyurdu
Emirlerini duyurdu
KULLARI
HAYKIRDI
“DEÐÝÞMEZ, DEÐÝÞTÝRÝLEMEZ TANRIMIZIN ÝLKELERÝ”
“BÝZ ÝNSANLAR TANRIMIZIN YIKILMAZ BEKÇÝLERÝ”
Hep birlikte putun önünde dikildiler
Sýrayla tanrýlarýna kullukta yemin ettiler
Bekledim hidayet gelsin diye
Ýnsanlar insanlara kul olmasýn diye
Aþamadý insan kendini, insaný,
Aydýnlýk zannetti karanlýðýný
Karanlýklarý aydýnlýðýmdý
Aydýnlýklarý karanlýðýmdý
Þöyle haykýrdým zamana
“Putlarýnýzdan uzaðým
Ýnsan tanrýlarýnýzdan uzaðým”
Karanlýklarýndan gülüþtüler
Tehditleriyle söyleþtiler
Zýrdeli ilan ettiler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.