Anamadan doðalý gülmedi yüzüm
Aktý gözlerimden yaþ düzüm düzüm
Aceb güldüðümü görürmü gözüm ?
Ýþte gidiyorum þen ol sen DÜNYA
Ta çocuk yaþýmda kýrdýn belimi
Tutmadýn bir kere benim elimi
Eksiltmedin birgün gözden selimi
Ýþte gidiyorum þen ol sen DÜNYA
Yaþlarým akýyor derelerinde
Ýyi bak ellerim nerelerimde
Tarifsiz acýlar berelerimde
Ýþte gidiyorum þen ol sen DÜNYA
Özlemi hasreti attým içime
Aldýrýþ etmedin benim hiçime
Soktun beni hergün türlü biçime
Ýþte gidiyorum þen ol sen DÜNYA
Yetiþmez ellerim yarama baksam
Su olupta yâr’in yoluna aksam
Bir kerede olsa koluma taksam
Ýþte gidiyorum þen ol sen DÜNYA
Yetmedimi sen’den çektiðim yeter ?
Virane yurdum bak baykuþlar öter
Halim ortadadýr oldum bin beter
Ýþte gidiyorum þen ol sen DÜNYA
Olmadý baharým görmedim yazým
Tutmuyor ellerim çalayým sazým
Sýktýn boðazýmý çýkmaz avazým
Ýþte gidiyorum þen ol sen DÜNYA
Ýçimi gam keder aldý bürüdü
Sim’siyah saçlara aklar yürüdü
Der DURAK’ým artýk kabir göründü
Ýþte gidiyorum þen ol sen DÜNYA
Durak YÝÐÝT
Gönüllerin Þairi
KOCAELÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.