Yükü, merkep sýrtýnda; umutsa kucaðýnda Dað patikalarýndan, iner ovaya doðru Dört yetimi daha var kerpiçten ocaðýnda Güneþ yanýðý ne ki yokluktan yanar baðrý
Adamýný yitirmiþ bir mayýn tuzaðýnda Geçim denilen bela her gün ölmekten beter Sabýr ile yoðrulmuþ çile çok azýðýnda Dert çekmeye alýþmýþ bu ayýp kime yeter ?
Her çocuk bir umuttur, bir fidandýr dikilen Susuz,kýraç toprakta nasýl yetiþir o can Kuruyan bir dal olur yapraklarý dökülen Bu bitmeyen drama hiç mi yoktur bir bakan ?
Doðan rýzkýyla doðar yaþar da nasýl yaþar Büyüdükçe çileler türkü olur diline Sahip çýkýlmaz ise bir gün mutlaka düþer Fýrsatýný kollayan kötülerin eline
Yýllarca kapanmayan ne derin bir yaradýr Bize kalsa kapanýr sarýlmayan yara yok Yarayý kaþýyanýn iþi gücü paradýr Maksadý nifak sokmak iþkembesi dolu tok
Göçle sorun bitmiyor yerinde çözmek gerek Günlük çözüm üretmek çare deðil davaya Huzur, refah, eðitim önce olmalý erek Yoksa bütün emekler uçar gider havaya...
Mehmet Nalbant
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Nalbant Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.