Sana bir þiir sözüm vardý ve yazýyorum
Seni anlatamazsam tek sebep derinliðin
Sorma! Âcizliðime, içimden kýzýyorum
Beni hep yanýltýyor, duyguda serinliðin
Kendini kurban ettin, ediyorsun insana
Gözyaþlarýn kanýndýr tâ içinden süzülen
Kendini ziyan ettin, gidiyorsun Þeytana
Ne olur sen, sen olma kaderinde üzülen
Cennetin iklimi var, ela lâl gözlerinde
Bazen içinde dünya, suretim ýslanýyor
Simyanýn tesiri var ol zülal sözlerinde
Sadece bir cümlenle Ýblisler uslanýyor
Süleymanýn Mabedi gibi maneviyat var
Bedenin verâsýnda, yýkýlmadan duruyor
Zelzeleyle çökmedi, içindeki son duvar
Günahkârlar aðlayýp taþýna baþ vuruyor
Parmaklarýn âdeta duygu fýþkýran çeþme
Kýlcal damarlarýmda dolaþýyor damlalar
Ey su arayan ruhum boþa topraðý deþme
Seni çorak bir dünya, sanýyor budalalar
Seni, hakkýyla belki anlatamadým, affet!
Ýncecik kalemimin gücü ancak bu kadar
Allah’ým bu insana, yüce affýndan lütfet
Çünkü ruhu her zaman seninle alakadar
S / ÂYE (19:23) 9 Aralýk 2012 / Eskiþehir
Kelime:
Verâ: arka