EY! HAMURU NURDAN YİĞİT

Ey! Hamuru Nurdan Yiðit,
...
Gök kubbeyi yaran þimþek gibi keskin kýlýç/ýn,
Yýrtamaz mabenimin perdesini destursuz!

Ey! kanatlý süvari;
Bitâp düþen ruhumun kalmadý mecâli.
Soldu, yorgun düþen gözlerimin feri...
Gecenin; þafaðý beklediði gibi, beklerim seni,
Gün ýþýrken kararýr umudum!
Her günün akþamýnda yeni bir halka elimde
Bu son halka olsun Yâ-Rabb! Dualar dilimde...
Gördüðüm rüyâ dualarýmýn kabulü,
yangýn yüreðime bahþedilmiþ armaðan...

Bir ses gelir kulaðýma usulca
Yayýlýr zerrelerime bahar;
Su! Su! Su...
Kelebek saflýðýnda uçar kanatlanýrým
Coþkulu ýrmaklarda, nehirlerde arýnýrým,
isterim ki; hiç susmasýn, kulaðýmda o ses kalsýn;
Su! Su! Su...

Kýsadýr düþlerin süresi, gerçeðe uyanýrým!
Tevekkül içinde suskun lâkin kýrýk yüreðim!
Her sabah;
Boynumdaki zincire bir halka daha eklerim...
...
Ey! Hamuru Nurdan Yiðit
Yok bu Âlemde nasibimiz,
Ruz-i Mahþere kaldýk...

Bilmem ki; nedendir bu dinmez azap!
Nedendir?
Böylesine yakýnken, uzak kalmak...
Gülün fýtratýnda mý vardýr yaralamak;
Yoksa bülbüllerin kaderi midir yaralanmak?

23.03.2011
Metanet Yazýcý

Sosyal Medyada Paylaşın: