dedi ki Ýzmir hayýr hâlâ bir yol var tenha bir yol fýsýltý tadýnda yaðmurla þenlenen
usul bir öpücük ver dudaðýmýn kýyýsýna hüznüm de þenlensin
yaþlý bir ney gibi manayla seviþirken alevlerin ortasýnda soluðum tükenmemiþti henüz tüm þarkýlar üþüyordu ben bu türküyü yörük kýzlarýn dudaklarýndan çaldým sesimi yaktým özlem kokan þehrime haykýrdým
sokaklara saldýðým ah!larýmdan boðuluyordu imbât vefâkar tragetyam söylemekten çoktan vazgeçtiðim sözcüklerimi gezdiren tay ardýndan geleyim hangi duâmýn eksikliðinden bu yüce boþluk ýssýzlýðým çýrpýnýyor uçmayý öðrenememiþ kuþ gibi cinnetimin titreþiminden aklýma çýð düþecek sýyýr tenimi tut omuzlarýmdan, silkele beyaz kurdeleli çocukluðum ilk bisikletim ilk aþkým en kuytu sevdam nehrime akan volkan körfezde yitip giden yüzüm ve sessiz harflerim dökülsün gölgemden
dayanmýyor nabzým doðumdan yenik kalbim
Tanrý-m hiç aðlamadý-m
dýþarda çýt yok genel anestezi altýnda seyiriyor dünya bakýþlarýmla hiçlikleri paylaþtýðým þehrim seni ben mi kararttým, sen mi beni çýnar aðacýmýn gölgesi gibi kamburlaþmýþ zaman gerçekler var, kitaplar dolusu düþ sancýsý çekiyor kaldýrýmlar anlamýn yarýsý yýrtýk buruþ buruþ olmuþ merhamet acý ve öfke yaralýyor sýkýntý terletiyor merhemlerimiz geçmiþ zamanlarda mý kaldý saat kulem
yaþamak ne garip Tanrým yor beni, yu beni sendelettir, düþür, kaldýr aþklandýr, paklandýr, içimi, dýþýmý yak külümden ahþap bir huzura düþeyim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.