damlaya damlaya - VIII

“insan hiç bilemiyor ne çok sevdiðini
giden bir ömürse kim alýr verdiðini
*
çatlamýþ toprak gibi hasrettim rahmete
ýslak dudaklarýn deðdi bunca zahmete
*
biliyorum beni sevebilmen mucize
ama ilaç olur benim gibi acize
*
hayat tekrar tekrar baþarýsýz deneme
kýymetimi bilmedin canýn cehenneme
*
en doðrusu kaybedince çekip gitmektir
zira aþk sevda oyununda kaybetmektir
*
bir zamanlar sanki çöle can veren ýrmak
þimdi yolda bulsam almam kesilmiþ týrnak
*
hiç vicdanýn yoktu þeytana uyduðunda
þimdi sýzlasýn her sesimi duyduðunda
*
soðuk havalar kapýda önümüz kýþtýr
bu kýþ da beni yakan o þehla bakýþtýr
*
mevsim kara kýþa dönse de önemsemem
yaþlansam da gönlüme kýþ gelsin istemem
*
gelecek geceye gizlenmiþ bir sabahtýr
geçmiþ her seferinde çekilen bir ahtýr…” 08.12.2012
bayram eser


Sosyal Medyada Paylaşın: