konuþma diyorsun bana
kalýcý kýþ konuþlanmýþ kollarýma
bir dünya düþürmüþüm diyorum
aramayayým sormayayým mý
bir dünya yitirmiþim uzayda
küçücük bir kibrit bile ayrýlýrsa kýnýndan
bir kavdan sebep yakarken kendini
nasýl sus diyorsun bana
kalýcý kýþ konuþlanmýþ diyorum kollarýma
kalýcý kýþ...
çaksýn ama acýtmasýn diyorsun þimþek
yara diliyle yalýyorsun kabuklarýmý
ne çare oluyorsun ne vazgeçiyor
söyle
dumanlý daðlarda mý çare
uçurum çiçekleri mi en iyi tedavi
ödürmek mi istediðin söyle
neden üflüyorsun o halde ateþe
söndürsene yangýný
yapýþsana o halde boðazýma daha sýkýca
kuþatma o zaman gecelerimi
býrak öksüz kalsýn hecelerim
öðrenemedin mi daha
ben bileklerimi deðil
umudumu kesersem ölürüm
iþte o zaman tükürürüm ellerimdeki çizgilere
her yangýn biraz esmerdir der giderim ölüme!
itirâf etmek itlaf etmekten daha mý zor
sen hiç mi sevmedin söyle
yüreðinden gemiler geçmedi mi hiç
hiç mi yanmadý ciðerinde ateþböcekleri
hadi yüzümde denizden hiç eser yok de
bana hemþire dili öðreteceðine
söylesene
ben neden bu yarayý felç ederim öldüremem
bu ateþi içime çekerim söndüremem
söylesene mâhur gözlü garezim
söylesene aþk-ý ezberim
söyle...
tüm aþk tariflerini ezberlemiþken
þimdi tarifsiz acýlarla zulmetmek de ne
kafesi açsan bile uçacak mý kuþlarýn dene
söylesene sevgili
’yaþamak aðrýsý asýlýrken boynunda’ mýh gibi
bir dünya ezbere almýþken ismini
kýymýk kýymýk parça bere demeden kýymak
çarmýha gerip dünleri öldürmek neyin nesi!
kutsal tabularýmýz yok muydu bizim
tutsan eline gelmez mi þimdi kulplar
anýlar halka halka durmuyor mu
yan yana durmuyor mu resimlerde
gülümsemiyor mu objektiflerde iki kutsal iz
sýzlatmaz mý diyorsun içimi o râyiha
su basmaz mý hiç çýplak gölleri
kör etmez mi
ellerini parçalar gibi sýkan o aroma
ya hani nerede o kýnýndan keskin sözlerimiz
bak ikimizde yaþýyoruz henüz ölmedik
ya bu kahýrlar neden bittiysek
neden hâlâ acý yakýyor dillerimiz
tepemizde yanarken dipdiri gök
neden hâlâ acýyor dizlerimiz!
bak yine sabah olmuþ
bir karanlýk daha geçmiþ üzerimizden
bak yüreðimizi lâl bulutlar kaplamýþ
dillerimizi setr-i avret
bitsin artýk diyorum bu kýyým
gel tükensin bu sefâlet
ezeli ebedden mahrum etmek en büyük günah
sönmesin, sürsün ilelebet bu mahþer!
TopraðýnSesi
( Sevgili Funda Saðlam kardeþime bir kere daha sonsuz hürmet ve teþekkürlerimle )
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Ayrılık Reçetesi ÖZGÜRLÜK ŞARKISI 1 - V FOR VENDETTA Gökyüzü Yaralanmış Kuş Masalı Vera'ya Mektuplar / En Çok Aydınlık Kirlenir Karanlıkta ÖZGÜRLÜK ŞARKISI - V FOR VENDETTA Bir Gün Herkes Fenerbahçe'li Olacak MÜPTEZEL TEMAŞA Homeros Raptiyeli Fırtına Kuşu BEYAZ YALNIZLIK Portakal Mavisi