KOLLARINDA DOĞDUM YENİDEN

Kollarýnda Doðdum Yeniden

sen daha hayalimdeyken,
elimde kara kalem.
potren çizdim sessizlikte,
çarþý,pazar hep aradým,
ben seni.
tablo bomboþ, bembeyazdý,
kalem elde, behlül gibi ben sokakta,
mecnun gibi hep çöllerde seni aradým.
alev alev yokluðun da yandým hep,
yalnýzlýðým tokat gibi vurdu hep.
yýllar sonra en ümitsiz zamanda,
bir ninniyi andýran sesinle,
kýrdýn güneþin kristalini.
döküldü güneþ çiçekleri bir bir tabloya,
gözlerini çizdi ellerim, senin,
bahar esintisi gibi yüzüme vuran,
saçlarýný çizerken serinliðin.
gözlerim sende alev,alev,
ellerim çiziyordu seni, benden habersiz.
bir anda kayboldun bir yýldýz gibi.
senli,sensiz geçen yýllardan sonra,
dönüþün renk armonisini oluþturdu tabloda,
yýllar sonra bir eylülde,görmüþtüm nihayet seni tabloda.
o gece
o gece teninden, tenime damlayan terinle,
yýllar sonra kollarýnda doðdum yeniden.
Sosyal Medyada Paylaşın: