Yalnýzlýða yakýlan aðýt gecenin karanlýk kokusuyla Kalabalýk bir þehirde küçüçük bir baraka gibi, Gökyüzünde binlerce yýldýzýn içinde tek bir gezegen misali Sessizliðin çýðlýðý olmuþ. Alýþýlmýþlara kondurulan alýþamadým kelimesiyle Sensiz bir sabaha merhaba diyen aciz özlemli Buruk Yýkýk Yýlgýn ben....
Yoldan geçerken gördün mü,ben oradaydým, Gözlerimi uzaklara sabitlemiþ seni bekliyordum. Herhangi bir yoldu, Ýstikameti sen olan Gelmiyordun, Ama ben bekliyordum... Her sabah,her ögle vakti,her gece,hatta anlarýn içinde
Þehrin içinde bir durak vardýr,bilir misin? Hep seni beklediðim sen duraðý, Duraklamadýn. Uðramadýn, Düþmedi yolun. Ben sen duraðýnda takýlýp kalýyordum, Sen düþtüðünde aklýma...
Sensizliðe bir zaman daha ekledim, Sabýr diyordu hayat. Sende öyle... Ben ne diyordum, Zamaným yok benim... Sensiz olmaz, anlamsýz boþ, sessiz, yaþanmamýþ molada takýlýp kalmýþ.
Mirage 29-Eylül-2007 Saat:05.41
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mirage Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.