Kuru yaprak gibi koptum dalýmdan Vurdu zalim felek beni kalbimden Olmadý tutan ým bu ellerimden Esti hýrçýn rüzgar savurdu beni
Yetmiyor gücüm yolun kesemem Kaptýrmýþ bir türkü karþý duramam Hep enseme vurur nefes alamam Esti hýrçýn rüzgar kavurdu beni
Çaresiz dertle kavruldum yandým Ýki tatlý söz etti diye ona inandým Kendi hayalim de boðuldum kaldým Esti hýrçýn rüzgar ayýrdý beni
Sakin sessiz yürür iken yolumdan Verili rmi hiç taviz gönül sýrrýndan Kaçamadým vefasýzlar þerrinden Esti hýrçýn rüzgar duyurdu beni
Aç kalmýþken sevgiye merhamete Bindirdi zalim felek ayaksýz ata Adým adým sürüklüyor kýyamete Esti hýrçýn rüzgar doyurdu beni
Mehmet Daðal kurudu gönül baðý Olur mu unutmak be kara topraðý Kýrdý dallarýmý döktü yapraðý Esti hýrçýn rüzgar sýyýrdý beni Mehmet Daðal... Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET DAĞAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.